တစ္ခါတုန္းက ...

တစ္ခါတုန္းက .....
တကၠသိုလ္မွာ
အခန္းေဖာ္ ကြယ္လြန္ေလသူက
ပထမႏွစ္တက္စ ၁၉၈၅ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္
မွတ္မွတ္ယယ ခရစ္စမတ္အႀကိဳညမွာ
သီခ်င္းေတြ ေအာ္ေနယင္း
မင္းနဲ႔ ငါ ဘယ္သူ သီခ်င္းဆိုတတ္လဲ
စစ္ကိုင္းေဆာင္ ေအာက္ထပ္ ေရွ႕တန္းက
ပထမႏွစ္ဥပေဒ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕
မဲေကာက္ရေအာင္တဲ့ .....
ကၽြန္ေတာ္ေလ
အဲဒီတုန္းက
ရီေနလိုက္ပါတယ္ .......
ဂီတာ အသံမည္ရံုနဲ႔ အသံထြက္ရံုဘဲ
သီခ်င္းဆုိတတ္တာကိုးဗ် .....

အေရးအခင္းၿပီးစ ၁၉၉၁ ခုမွာ
ေက်ာင္းထဲကေန
အျပင္က ဘဝမ်ားစြာကို
မတူတဲ့လမ္းေတြမွာ
ေလွ်ာက္ၿပီး ဂန္႔ေဂၚေတာကို
ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ
သူေဌးလိုလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို
ေမ့သြားတဲ့သူေတြ .....
လမ္းေၾကာင္းမတူ ၊ ရန္သူလိုျမင္လာတဲ့
ေက်ာင္းတေက်ာ့ျပန္ေတြနဲ႔
မင္း ဒါေတြကို မသိပါဘူးဆိုတဲ့
ဆရာလို သူေယာင္ေမာင္ေတြ ၾကားမွာ
ငါဟာ
ၿမိဳ႕ထဲေရာက္တဲ့ ေတာက်ီးကန္းပါဘဲ ......

ေက်ာင္းေတြၿပီးလို႕
ဘဝေတြျဖတ္သန္းၾက .....
ေနရာဌာနေတြ ေျပာင္းသြားၾက .....
ကၽြန္ေတာ္လည္း
အေဖ့ဆႏၵအရ
တရားသူႀကီးျဖစ္ခဲ့ရ .....
အားလံုးဟာ
အရင္က
ဘာေတြ ေျပာေျပာ ....
ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့ ....
ကိုယ့္လမ္းေပၚမွာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနၾကခ်ိန္မွာေတာ့
သတိယမိလာတယ္။

တစ္ခါတုန္းက
အေရာင္မရိွခဲ့တဲ့ ဘဝေတြကို
အပူအပင္မဲ့စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့စဥ္က
မွတ္တိုင္တိုင္းမွာ
သမိုင္းေတြ ရိွေနခဲ့တာကိုး .....

အားလံုးမွာ
တစ္ခါတုန္းက ဆိုတာ ရိွခဲ့မွာပါ .....


၁၉.၈.၂၀၁၄
လားရိႈးၿမိဳ႕

စာအုပ္မ်ားနဲ႔ ေဝးသြားရင္ .......

တကယ္လို႔မ်ား
စာအုပ္ေတြဟာ
စာအုပ္စင္မွာ
အသစ္အတိုင္းရိွေနမယ္ဆိုရင္
စာအုပ္ထဲက
တန္ဖိုးေတြဟာ
သုညပါဘဲ ......

တကယ္လို႔မ်ား
တန္ဖိုးႀကီးစာအုပ္ေတြ
နာမည္ႀကီးေတြေရးထားတဲ့ က်မ္းေကာင္းေတြ
ကိုးကားထားတဲ့ သားေရဖံုးနဲ႔ စာအုပ္လွလွေတြ
ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္အေလးႀကီးေတြ
အဘိဓါန္စာအုပ္အမိ်ဳးမိ်ဳးေတြ
ကိုင္တြယ္ၿပီး အလွခ်ထားတဲ့အခါ
လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ျပထားတဲ့အခါ
တန္ဖိုးေတြဟာ
သုညပါဘဲ ....

စကားႀကီး စကားက်ယ္နဲ
ဘယ္ေလာက္တတ္တယ္ေျပာပါေစ ....
စာအုပ္ေတြ ေခါက္ရိုးမက်ိဳးတဲ့
အလွထားတတ္တဲ့
လူေလးစားေအာင္ ျပထားတတ္တဲ့
ဒီလိုမိ်ဳးကို ျမင္ရတဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို
အားနာလာပါတယ္ .....

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
လမ္းဆံုေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့သလို
လူေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ဆံုခဲ့သလို
စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို
ဒီေန႔ထိ တပ္မက္မႈမ်ားနဲ႔
လိုခ်င္ ဝာယ္ခ်င္ ေနတုန္းဘဲ ....

ဒါေပမဲ့
စာမဖတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕လက္ထဲက
စာအုပ္ေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ ...
ရင္ထဲမွာ 
စာဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေဝဒနာတစ္ခုျဖစ္ျဖစ္
ေနတတ္ပါတယ္ ..........

လားရိႈးၿမိဳ႕
၁၄.၈.၂၀၁၄

အေတာ္ၾကာေနတဲ့ ကမၻာ့ကြန္ယက္ရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္

ကမၻာ့ကြန္ယက္
နည္းနည္း.....
ေတာ္ေတာ္ကို .......
လိုင္းမရတာနဲ႔
မေရးျဖစ္တာ
ၾကာေနၿပီ။
အလုပ္ကမ်ား .....
စာဖတ္ရတာမ်ား .....
စဥ္းစားရတာမ်ား.....
ဒါေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
ကြန္ယက္ထဲ လိႈင္းမစီးတာၾကာၿပီ ......

တစ္ေန႔ကဗ်ာ .....
ေတြးစရာ ... ေရးစရာ ....
ဒါါေတြ ဒါေတြနဲ႔
....................

ဖုန္းလိုင္းမေကာင္းတာနဲ႔
အင္တာနက္ မေကာင္းျပတ္လိုက္နဲ႕
အခုမွ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္ ......

လားရိႈးၿမိဳ႕
၁၅.၈.၂၀၁၄